ရွဴး…ရွဴး…ရွဴး…ရွဴး…(ပန္းပဲလုပ္ငန္းမွ
ဖားဖို ျမည္သံ)
အပူ ဒီဂရီ
၁၅၀၀ မွ ၂၃၀၀ ဖာရင္ဟုိက္ နားမွာ ပန္းပဲလုပ္သားမ်ား ပင္ပန္းႀကီးစြာလုပ္ေနၾကသည္။ သို႔ေသာ္…
ဖားဖုိနဲ႔ ခပ္ေ၀းေ၀း လုပ္ငန္းခြင္ တစ္ေနရာမွာေတာ့ ခ်စ္သူႏွစ္ဦး။
“ေတာ့္ကို
ေျပာရဦးမယ္ကိုရင္၊ မေန႔က လျပည့္ေက်ာ္တစ္ရက္ သူခိုးႀကီးည မဟုတ္လား…က်ဳပ္တို႔ အိမ္ေဘးက
မိတင္ဟန္ကို ေျမာက္ပုိင္းက သာလွ ခုိးသြားတ့ဲ သတင္းၾကားၿပီၿပီလား”
“သူမ်ား ခိုးရာလုိက္တာ
အေရးမႀကီးပါဘူး ေအးျမရာ၊ က်ဳပ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ ခုိးရာလုိက္ဖုိ႔ပဲ က်န္ေတာ့တယ္”
“အို….ဒါေတာ့
မလြယ္ဘူးေတာ္ေရ႕၊ က်ဳပ္ကိုေတာင္ အဘက အျပင္ေပးမထြက္တာ ေတာ္လည္းအသိ၊ တစ္ ေန႔တစ္ေန႔ ဟုိး…
ေတာင္ပိုင္းက ေဒြးေလးသမီး၊ ကေလးေလးေတြနဲ႔ပဲ မႀကီးမငယ္ေဆာ့ေနရတယ္”
“က်ဳပ္ႀကံရင္ျဖစ္ပါတယ္၊
အခုေတာင္ ေအးျမတို႔ၿခံထဲ၀င္ၿပီး စကားလာေျပာေသးတာပဲ”
“ဒါျဖင့္
ႀကံစမ္းပါဦး…က်ဳပ္တုိ႔နီးစပ္ဖို႔”
ကိုရင္စံတင္က
ေခါင္းေပၚလက္၀ါးအုပ္ကာ ငွက္ေပ်ာသီးတစ္လံုးကို အခြံတစ္ႏႊာခန႔္ စဥ္းစားသည္။
“အယ္…က်ဳပ္
သိၿပီ”
ေအးျမနားကို
ဖြဖြေလးဆြဲၿပီး သူ႔ပါးစပ္က ပြစိပြစိေျပာလုိက္သည္။ ေအးျမက အာ႐ုံစိုက္ၿပီး နားေထာင္ေနသည္။
ကိုရင္စံတင့္က ေအးျမနားကို မကိုက္မိ႐ုံတမယ္ တိုးတိုး…တိုးတုိး။ ေအးျမက ေခါင္းတညိတ္ညိတ္။
“ေဟ့ေကာင္”
ႏွစ္ဦးလံုး
လန္႔ဖ်ပ္သြားသည္။
ေအးျမက ရင္ဘတ္ကို
လက္ႏွစ္ဖက္ဖိ၊ မ်က္လံုးျပဴးလ်က္။ ကိုရင္စံတင့္က လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ သူ႔ပါးစပ္ကို ပိတ္၊
ေနာက္လက္တစ္ဖက္ျဖင့္္ ေအးျမဖခင္ႀကီးကို လက္ညႇိဳးထိုးလ်က္။
“မင္း…မင္း…က်ဳပ္သမီးကို
ဘာလုပ္တာတံုး”
“နားယားတယ္ဆုိလို႔
ကိုက္ဆြဲေပးမလုိ႔”
“ဘာ”
“အဲ…ေယာင္သြားလို႔၊
ဘာမွမလုပ္ဘူး ေျပာမလို႔ပါ ဖခင္”
“ဘာကြ..ဘယ္လိုေခၚဒယ္၊
ဘယ္လိုေခၚလုိက္ဒယ္”
ေအးျမ ဖခင္
ပန္းပဲလုပ္ငန္းပိုင္ရွင္ဖို သူႀကီး ဦးေရႊတိုးမွ ေဒါသထြက္လြန္း၍ စကားေတာင္မပီရွာေတာ့။
“မွားသြားလို႔ပါ
ဦးႀကီးရာ၊ စိတ္ကုိေလွ်ာ့ပါ။ စိတ္ေလွ်ာ့ဘာ”
“ႏုိ႔ေနပါဦး၊
မင္း က်ဳပ္ၿခံထဲကို ဘာလာလုပ္တာတုန္း၊ ဘယ္ေတာ့မွ မလာပါနဲ႔…က်ဳပ္သမီးနဲ႔ အဆက္အသြယ္ မလုပ္ပါနဲ႔လို႔ေျပာထားတာ
ေမ့ကေရာလား ကိုရင္”
အဲဒီေတာ့မွ
ကိုရင္စံတင့္လည္း မ်က္စိမ်က္ႏွာပ်က္ ( ပ်က္စီးသြားတာမဟုတ္ပါ၊ ညႇိဳးက်သြားျခင္း) သြားၿပီး။…
“က်ဳပ္..ဓား
လာအပ္တာပါ”
အလုပ္ကိစၥလာသည္ဟုေျပာ၍
ေဒါသကိုေလွ်ာ့၊ သမီးျဖစ္သူကို အိမ္ထဲ၀င္ဖို႔ မ်က္ရိပ္မ်က္ကဲျပရင္း။
“ေပးေလ၊ အထည္ၾကမ္း..”
“ဟင့္အင္း၊
မပါဘူးခင္ဗ်၊ ဦးႀကီးတို႔ ပန္းပဲဖိုကပဲ သင့္ေတာ္ရာ သံထည္နဲ႔ လုိက္ေပးေစလုိပါတယ္”
“ေကာင္းၿပီေလ၊
ဘယ္လို ဓားမ်ဳိးလုပ္ေပးရမွာလဲ၊ စေပၚေငြကေရာ ဘယ္ေလာက္ေပးထားမလဲ”
“ေငြ အေက်ေခ်ေပးမွာပါ၊
လုပ္မွာကေတာ့ ငွက္ႀကီးေတာင္ဓား၊ ေျခာက္လက္မအရွည္ေလာက္”
“ဘာကြ ငွက္ႀကီးေတာင္
ေျခာက္လက္မအရွည္…ဟုတ္လား၊ မင္း ႐ူးေနၿပီလား…နာမည္တစ္လံုး နဲ႔ေနတဲ့ ဦးေရႊတိုးကို နာမည္လာ
ဖ်က္တာလား”
ဦးေရႊတိုး
ေဒါသူပုန္ထကာ ပန္းပဲဖိုမွာ စီထားေသာ ဓားတန္းႀကီးကို လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ ကိုရင္စံတင့္
ကပ်ာကယာ ေတာင္းပန္လုိက္ရ၏။
“က်ဳပ္က ဦးႀကီးကုိ
အထင္ႀကီးလုိ႔တမင္ ဒီလိုဓားမ်ဳိးလာအပ္တာပါ။ေအးသာယာရြာမွာ ဦးေရႊတိုးတစ္ေယာက္ တည္းပိုင္တဲ့
ေဟာဒီပန္းပဲဖိုႀကီးမွာပဲ ဒီလိုဓားမ်ဳိး အပ္လို႔ရမယ္ထင္လုိ႔ပါ။ ရပါတယ္…ဦးႀကီး မလုပ္ေပးတတ္ဘူး
ဆိုလည္း…”
“ေတာ္…တိတ္၊
က်ဳပ္လုပ္လို႔မရတဲ့ ဓားဆိုတာ မရွိဘူး၊ က်ဳပ္က နာမည္တစ္လံုးနဲ႔ ေနလာတဲ့ ဖိုသူႀကီး ဦးေရႊတိုးပဲ။
က်ဳပ္တုိ႔က ဒီလုပ္ငန္းကို ေဆြးခုနစ္ဆက္၊ မ်ဳိးခုနစ္ဆက္ တင္မကဘူး၊ ဟိုး…ေရွးအဆက္ဆက္ကတည္း
က လုပ္လာတာ၊ ေမာင္ရင္တု႔ိလုိ သာမန္လူအတြက္ တင္မဟုတ္ဘူး၊ ရွင္ဘုရင္ကေတာင္ က်ဳပ္ဘိုးေဘးေတြလုပ္ေပး
တဲ့ ဓားကို သေဘာက်ေတာ္မူၿပီး ဘုရင္အဆက္ဆက္ကိုင္တဲ့ သန္လ်က္အတြက္ က်ဳပ္တို႔အမ်ဳိးေတြက
တာ၀န္ယူလုပ္ ေပးခဲ့ရတာ…”
ကိုရင္စံတင့္
မ်က္လံုး ကလယ္ကလယ္နဲ႔ ေယာကၡမေလာင္းႀကီးရဲ႕ ၾကြားလံုးေတြကို နားမေထာင္ခ်င့္ ေထာင္ခ်င္နဲ႔
နားေထာင္ေနမိသည္။
“ေရွးေခတ္ကဆို
နန္းတြင္းမွာပဲ ပန္းပဲဖိုထားရတာကြယ့္၊ အျပင္မွာထားရင္ ေသာင္းက်န္းသူေတြဟာ ဖုိသူႀကီး
ေတြနဲ႔ေပါင္းၿပီး ဘုရင္ကို ပုန္ကန္ႏုိင္တာကိုး၊ အဲဒီတုန္းက က်ဳပ္တုိ႔ ဘုိးေဘးေတြဟာ
ေမာင္ရင္တု႔ိလို သာမန္ အရပ္ သား သံုးဓားတင္မကဘူး၊ အိမ္ေရွ႕မင္း…သားေတာ္ေျမးေတာ္ ညီေတာ္ေတြ၊
မင္းသား၊ အတြင္း၀န္၊ ၀န္မွဴးကိုင္တဲ့ ဓား ေတြကို လုပ္ေပးခဲ့ရတာ။ ဒါ့ျပင္ ေဆးဓား၊ အင္းဓား၊
အရပ္သံုးဓား၊ နန္းစဥ္ဓား ေတြကိုပါ အမွားအယြင္းမရွိလုပ္ေပးႏုိင္ခဲ့ တာ။ မီးအပူအနည္းအမ်ားကြာသြားလို႔
ဓားတံုးတာတို႔ ပဲ့သြားတာတို႔ ဘယ္တုန္းကမွ မျဖစ္ဘူးကြယ့္…”
“ဟုတ္က့ဲခင္ဗ်”
“ရွိေသးတယ္
ေမာင္ရင္၊ တ႐ုတ္ႀကီးေျခာက္ေယာက္မတာနည္းနည္းမွ မၾကြတဲ့ ေမာင္ေပါက္က်ိဳင္းက နဂါးကို ခုတ္တဲ့ဓား
ၾကားဖူးတယ္မဟုတ္လား”
“ဦးႀကီးလုပ္ေပးလုိက္တာလား”
“အင္း…မဟုတ္ဘူး၊
ဒါေပမဲ့ အဲဒီဖုိသူႀကီးက က်ဳပ္အဘိုးရဲ႕ အေဘးရဲ႕ အေဖရဲ႕ အစ္ကို ၀မ္းကြဲေတာ္ တယ္…”
“အဟီး…ေဆြမ်ဳိးနီးတယ္ေနာ္…က်ဳပ္ဦးႀကီးရဲ႕
အစြမ္းအစကို ယံုပါၿပီ။ မနက္ျဖန္ မနက္ခင္းမွာ ဓားလာယူပါ့မယ္ ခင္ဗ်၊ ဒီလုပ္ငန္းတာ၀န္ခံ
ကိုရင္မိုးေမွာင္ဆီမွာ ေငြေခ်ၿပီး ျပန္လုိက္ပါဦးမယ္”
“အိမ္း…ေကာင္းၿပီေလ၊
ႏုိ႔ေပတဲ့…ေမာင္ရင့္ကို က်ဳပ္အရည္အခ်င္းေတြမေျပာျပရေသးဘူးကြယ့္၊ မီးၫြန္႔နဲ႔မီး အမ်ဳိးအစားကို
သိ႐ံုနဲ႔ အပူခ်ိန္ ဒီကလီ ဖ်ာလင္ဟိုက္…”
“အပူခ်ိန္
ဒီဂရီ ဖာရင္ဟုိက္ပါခင္ဗ်”
“ေအး အဲဒါ
ဘယ္ေလာက္ရွိတယ္ဆုိတာရယ္၊ ေယာက္်ာဓားေသြး မိန္းမသားေမြး ဆိုတဲ့ စကားပံုမွာပါတဲ့ ေယာက်္ား
ဓားေသြးရဲ႕ အဓိပၸာယ္ဟာ ဘယ္လိုဆုိတာရယ္…၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့…”
“က်ဳပ္ ေနာက္မွ
လာနားေထာင္ပါ့မယ္ ဦးႀကီး၊ အခု ဓားလာအပ္တာကလည္း ေယာက္်ား ဓားေသြး မိန္းမသား ေမြး စကားပံုနဲ႔
မဆက္စပ္ေပမယ့္ မိန္းမခိုးရင္ ရန္သူကို ကာကြယ္ဖိ႔ု ဓားလာအပ္တာပါ…”
“အိမ္း…”
ကိုရင္စံတင့္ဆက္နားမေထာင္ေတာ့။
ဓားဖိုးက်သင့္သေလာက္
ကိုရင္မိုးေမွာင္ဆီမွာ သြားေပးကာ တစ္ခ်ဳိးတည္းလစ္လာခဲ့သည္။
———————-။——————–။—————————-
(၂)
“ေခြးမ၊ ေအးျမ…လာခဲ့စမ္း”
“ကဲ့…၊ လာၿပီ
အဘ”
ေအးျမေရာက္လာသည္။
ေနာက္က ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္အရြယ္ ကေလးသံုးေယာက္ပါလာသည္။
“ေျပာစမ္း၊
အဲဒီေကာင္ ဘာလာလုပ္တာလဲ”
“ဓားလာအပ္တာေလ
အဘရဲ႕၊ အဘေတာင္ ေဆြခုနစ္ဆက္ မ်ဳိးခုနစ္ဆက္ ဓားအေၾကာင္းၾကြားလုိက္ေသး တယ္မဟုတ္လား”
“အမွန္ကိုေျပာတာေလ။
ငါတု႔ိအမ်ဳိး ဓားအေၾကာင္း ဘယ္ေလာက္ကၽြမ္းက်င္တယ္ဆုိတာေျပာျပတာ အဲဒါမွ ဓားေၾကာက္ၿပီး
အနားမကပ္ရဲမွာ။ ေအာ္ …နင္ကခိုးနားေထာင္တယ္ေပါ့ေလ…ဘယ္နည္းနဲ႔မွ ေသြးမ႐ုိးေပဘူး၊ အမွန္
ကိုသာေျပာ…လိမ္မယ္မႀကံနဲ႔၊ ဖိုသူႀကီး ဦးေရႊတိုးတဲ့…. နာမည္တစ္လံုးနဲ႔ေနတာ…”
“ကဲ့…မီး
မလိမ္ပါဘူး”
“ဘာ…ဘယ္က
“မီး”လဲ၊ ဘယ္က “က့ဲ”လဲ”
“ဟုိ..ဟိုဖက္၀ိုင္းက
ၿမိဳ႕ကျပန္လာတဲ့ စံပါယ္တင္ ေျပာသံၾကားလို႔ ေျပာၾကည့္တာ သူ႔ကိုယ္သူ “မီး” တဲ့၊ ၿမိဳ႕မွ
အဲဒီလို ေျပာတာတဲ့၊ “ဟုတ္က့ဲ” ကိုလည္း အဖ်ားဆြတ္ၿပီး “ဟုတ္” တစ္လံုးတည္းေျပာတာတဲ့။
အဲ့တာကို မီးက သူတို႔ ေျပာသလို ဟုတ္လုိ႔မေျပာခ်င္လို႔ “ကဲ့”လို႔ေျပာၾကည့္တာ…”
“အ႐ူးမ၊ ကဲ…ငါေမးတာေျဖစမ္းပါ။
ေျဖစမ္းဘာ…”
ေဒါသ ထြက္ၿပီ။
“ဟိုဟုိ…ကိုရင္စံတင့္ေလ…မီးဆီကို
အတင္းလာေျပာတာ အဘရဲ႕၊ သာလွနဲ႔ မိတင္ဟန္ ခုိးေျပးသြားတဲ့ အေၾကာင္းေပါ့၊ သူမ်ားၾကားမွာ
စိုးလို႔တုိးတိုးကပ္ေျပာတာ”
“ေအာ္…ဒီအေကာင္က
ေယာက်္ားပီပီအတင္းေျပာတယ္ေပါ့ေလ၊ သည္းကေျပာလုိက္ပါလား သာလွနဲ႔ မိတင္ ဟန္ တင္မဟုတ္ဘူး၊
ကရင္ေလးဖိုးခြားနဲ႔ မုဆိုးမသမီး ညိဳတိုတိုနဲ႔ ခုိးရာလုိက္သြားတာ ညသန္းေခါင္ေက်ာ္၊ ကုလား
ၿပံဳးခ်ဳိက ကုလားမခ်ာလီနဲ႔ ခုိးေျပးသြားတာက နာရီျပန္ႏွစ္ခ်က္၊ အပ်ဳိႀကီးေသာင္းတင္က
ခပ္ဆန္းဆန္းေလးျဖစ္ ေအာင္သူနဲ႔ နာမည္တူတဲ့ လူပ်ဳိႀကီး ဦးေသာင္းတင္နဲ႔ ခိုးရာလုိက္သြားတာက
အ႐ုဏ္တက္မွာ…အဲဒါေတြ သူမိဘူး မဟုတ္လား”
“ကဲ့…မီးေတာင္
မသိဘူး၊ အဘက ဘယ္လုိသိ…”
“ဖုိသူႀကီး
ဦးေရႊတုိးေလ၊ နာမည္တစ္လံုးနဲ႔ေနတာ၊ ေအးသာယာရြာရဲ႕ ျဖစ္စဥ္အဆန္းဆို ငါသိတာေပါ့၊ သာလွ
နဲ႔ မိတင္ဟန္က မနက္မွာ ဟိုဖက္ရြာက အျပန္မွာ လူခ်င္းေတြ႕ၿပီး ႀကိဳက္ၿပီး ညခုိးရာလုိက္သြားတာ၊
ဖိုးခြားက လျပည့္ေက်ာ္ေန႔မွာ ေလွတစ္စီးနဲ႔ ငါးရွာထြက္ရင္း အိမ္က လင္ေပးစားလို႔ စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔
ေရထဲခုန္ခ်ၿပီး ေသေၾကာင္းႀကံမလုိ႔ လုပ္ေနတဲ့ ညိဳတုိတုိ ကို ကယ္ရင္း အဲဒီမွာတင္
ခုိးရာလုိက္ျဖစ္သြားတာ၊ ကုလားၿပံဳးခ်ဳိက သူ႔ သူ ငယ္ခ်င္းအတြက္ ကုလားမ ခ်ာလီကို ခိုးေပးရာကေန
သူငယ္ခ်င္းမလာျဖစ္လို႔ သူပဲခိုးလိုက္ရတာ…”
“သိလည္းသိပါ့
အဘရယ္၊ မီးေတာင္ လုိက္ခ်င္လာၿပီ”
“ေအး….နင္သာ
အဲဒီလို ခိုးရာလုိက္လုိ႔ကေတာ့….ငါ့ဓားေတြနဲ႔ ႏွစ္ေကာင္လံုး ခုတ္သတ္ပစ္မွာ၊ နင့္အရြယ္
ခုိးရာလုိက္ရမယ့္ အရြယ္ မဟုတ္ေသးဘူး၊ အဲဒီမွာ…ကေလးေတြနဲ႔ေဆာ့…”
ေကာင္မေလးခ်ည္းသံုးေယာက္။
ေအးျမရဲ႕
ကစားေဖာ္ကစားဖက္ေတြ။ အိုးပုတ္လုပ္တမ္း၊ တုတ္ဆီးထုိးတမ္း၊ တီထိုးတမ္း၊ ကုလားမစည္းနင္း၊
သားေရကြင္းခုန္(သားေရပင္ကို အရွည္ႀကီးဆက္၍ႀကိဳးတန္းလုပ္ၿပီးခုန္ေသာ ကစားနည္း)၊ ထမင္းခ်က္တမ္း
အကုန္ ကစားသည္။ ေအးျမကို ကေလးအရြယ္ဟု ဖခင္ျဖစ္သူကထင္ေနသည္။ တကယ္ဆုိ ေအးျမက ကေလးလားလားမွ်
မဟုတ္။ကိုရင္စံတင့္နဲ႔ေတာင္ခုိးရာလုိက္ဖို႔ ခ်ိန္းၿပီးၿပီ။ မနက္ျဖန္ည အုန္းေမာင္းရွစ္ခ်က္ေခါက္ခ်ိန္။
“ေနညိဳရင္
ကေလးေတြကို ေရခ်ဳိးထမင္းစားဖို႔ ျပန္လႊတ္လုိက္၊ဒီည လသာေတာ့ ကစားခ်င္ကစားဖို႔ ျပန္လာရင္
လာခုိင္းလုိက္”
“ကဲ့…အဘ၊
မီး သိပါတယ္”
အဘ ထြက္သြားသည္။
မီးနဲ႔ ကစားေဖာ္ေတြ
က်န္ခဲ့၏။
———————-။——————–။—————————-
(၃)
ရြာဦး ဘုန္းႀကီးေက်ာင္ဆီမွ
အုန္းေမာင္း ခုနစ္ခ်က္။
လသာေနသည္။
ဖိုသူႀကီးရဲ႕ အိမ္ေရွ႕ေျမကြက္လပ္မွာ စိုေျပလ်က္။ ေအးျမနဲ႔ ကေလးငယ္သံုးဦး တီထိုးတမ္း
ကစားေနသည္။ ဦးေရႊတိုးနဲ႔ ဇနီးျဖစ္သူတို႔သည္လက္ဖက္ပြဲအက်အနတည္ခင္းလ်က္သမီးျဖစ္သူတို႔
ကစားပံုကို ၾကည့္ေနသည္။ ဦးေရႊတိုးသည္ သမီးျဖစ္သူကို အိမ္ထဲမွ အိမ္ျပင္ေပးထြက္သူမဟုတ္။
အကယ္၍ ထြက္ခဲ့ရင္လည္း သူကိုယ္တုိင္ အနားမွကပ္၍ပါတတ္သည္။ အဲသည္ၾကားကပင္ ရည္းစားရျဖစ္ေအာင္
ရလုိက္သည့္သမီးကို အရင္က ထက္ပိုၿပီးတင္းက်ပ္ရေတာ့သည္။ ေဆြမ်ဳိးထဲမွ ကေလးသံုးဦးေခၚကာ
အခ်ိန္ျပည့္ ကစားေစသည္။ (ရည္းစားထားတဲ့ စိတ္ေပ်ာက္ၿပီး ကေလးစိတ္၀င္ပါေစေၾကာင္း)
“ေဟး…မိၿပီ၊
မႀကီး ေအးျမနဲ႔ တင္တင္နဲ႔ လုိက္ခလွည့္”
ေအးျမနဲ႔
တင္တင္က တစ္ဖက္။ စာဥနဲ႔ သန္းေအးက တစ္ဖက္ (စည္း၀ုိင္းႏွစ္၀ုိင္းမွာ တစ္ဖြဲ႕ တစ္၀ုိင္းစီေနၿပီး
လိုက္ရမည့္အဖြဲ႕မွ ထြက္ေျပးတာကို လုိက္ဖမ္းသည္။ စည္း၀ုိင္းအျပင္ဖက္ေရာက္သူတုိင္းကို
“တီ” ဟု ေအာ္သူက ဖမ္း ခြင့္ရွိသည္။ အားလံုသိသည့္ကစားနည္းမို႔ အက်ယ္ခဲ်႕ မေရးေတာ့ပါ)။ေအးျမ
ခိုးရာလုိက္ဖို႔ အခ်ိန္ ေနာက္က်ေနမည္။
“ေအး…ဒီတစ္ခါ
မႀကီးေအးျမလုိက္မယ္၊ စာဥနဲ႔ သန္းသန္းကေျပး၊ ဒါေပမ့ဲ စည္း၀ုိင္းအတြင္းကို ျပန္မ၀င္နဲ႔
ေတာ့…မႀကီးေအးျမေလ…”
ေအးျမေျပာတာကိုကေလးေတြ
အာ႐ံုစိုက္နားေထာင္ရသည္။ ေအးျမက သူတု႔ိၾကား႐ံုေလာက္ပဲ တိုးတိုးေလး ေျပာတာကိုး။ ကေလးေတြ
သေဘာေပါက္ ေခါင္းညိတ္သည္။
ကဲ…တီထိုးပြဲစျပန္ၿပီ။
မရွင္းမွာစို၍
နည္းနည္း ေရးပါရေစ။ ေအးျမက “တီလို႔ အသံရွည္ႀကီးနဲ႔ ေအာ္တဲ့အခါ တစ္ဖက္စည္း၀ုိင္က စာဥ
နဲ႔ သန္းေအးတို႔ စည္းျပင္ထြက္ၿပီး ေျပးရမွာ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ပါးစပ္က တီ ေအာ္သံႀကီးနဲ႔
အတိုင္း စာဥနဲ႔ သန္းေအးကို ေအးျမက လုိက္ဖမ္းရမွာ။ ေအာ္သံ ျပတ္သြားရင္ေအးျမအရွံဳး။ စာဥနဲ႔
သန္းေအးကေတာ့ ေအးျမလုိက္တာ မေျပးႏုိင္ ရင္ (ေမာေနရင္) စည္း၀ုိင္းထဲ ျပန္နားခြင့္ရွိသည္။
ဒါေပမဲ့….အခုပြဲကေတာ့
နည္းနည္းဆန္းသည္။
ေအးျမက “တီ”
လို႔ ေအာ္လုိက္တာနဲ႔ စာဥတုိ႔ ေျပးသည္။ ေျပးတာမွ ေတာ္ေတာ့္ကို ေျပးတာ။ ရြာရဲ႕ အေရွ႕ဖက္
စူးစူးဆီကို ဖေနာင့္နဲ႔ တင္ပါးတစ္သားတည္းက်ေအာင္ ေျပးတာ။ ေအးျမကလည္း အသည္းအသန္လုိက္
တာေပါ့။
ဖုိးသူႀကီး
ဦးေရႊတိုးကလည္း ၾကည့္ၿပီးသေဘာေတြက်လို႔။ သူ႔သမီး “တီ”လို႔ အသံရွည္ဆြဲၿပီး ေျပးတာကုိ
သေဘာက်တာ။ သမီးက ေျပာထားတယ္ေလ…ဒီေန႔ ဖ်ားခ်င္သလို ျဖစ္ၿပိး ေခၽြးေတြ သိပ္မထြက္ဘူးတဲ့။
အဲဒါေၾကာင့္ …အက်ႌသံုးထပ္၊ ထမီသံုးထပ္ဆင့္၀တ္ကာ ေခၽြးထြက္ေအာင္ ေျပးကစားတာ။ ေျပးပါေစ…ဒါမွ
ေခၽြးထြက္မွာ ။
ဘယ္ေလာက္ေတာင္ေျပးၾကသလဲမသိ၊
ေတာ္႐ံုနဲ႔
ျပန္မလာၾကပါ။
အဲ…ကြမ္းတစ္ယာညက္ခန္႔ၾကာေတာ့
ျပန္လာၾကသည္။ စာဥနဲ႔သန္းေအး၊ ေအးျမပါမလာ။ ဒီေတာ့မွ ဦးေရႊတိုး ရင္ထဲ ထိတ္ခနဲ ျဖစ္သြားတာေပ့ါ။
“ဟဲ့…ညည္းတို႔
မႀကီးေအးျမေရာ”
ေတာ္႐ံုနဲ႔မေျဖ။
ေခါင္းပဲခါသည္။
ဦးေရႊတိုး စိတ္မရွည္ေတာ့။
ဘာျဖစ္လာတာလဲ…ငါေဒါသထြက္လာၿပီေနာ္…ေမးတာေျဖေလ..ေအးျမဘယ္ေရာက္သြားလဲ”
“ဟို..ေလ”
စာဥေခါင္းကုတ္ကာေျပာသင့္မေျပာသင့္စဥ္းစားတုန္း….
“ကဲဟာ”
ေဂါက္ခနဲ
ၾကားလုိက္သည္။ စာဥမ်က္ႏွာ ငိုမဲ့မဲ့ ျဖစ္သြားသည္။
“မေျဖေသးဘူးလား”
“ေျဖပါ့မယ္၊
မႀကီးေအးျမကို လူတစ္ေယာက္ေခၚသြားတယ္”
“ဟင္…ဘယ္ကုိလဲ…ဘယ္ကလူလဲ…နင္တုိ႔မတားဘူးလား”
“တားလုိ႔မရဘူး
ဘႀကီးတိုးရဲ႕ ၊ မႀကီးေအးျမကိုက လုိလိုခ်င္ခ်င္လုိက္သြားတာ၊ စာဥတု႔ိလည္းအတင္း မတားရဲဘူး၊
ေၾကာက္တယ္၊ ဟုိလူ႔လက္ထဲမွာ ဓားႀကီးနဲ႔”
“ဓား…ဟုတ္လား”
“ဟုတ္တယ္…ငွက္ႀကီးေတာင္ဓား
ေသးေသးေလး၊ လူထုိးလို႔လည္းရတယ္၊ ခုတ္သတ္လုိ႔လည္းရတယ္တဲ့”
———————-။——————–။—————————-
(၄)
အဲဒီေနာက္ပိုင္း…ေအးသာယာရြာမွာ
သတင္းတစ္ခုထြက္ပါတယ္။ ကိုရင္စံတင့္ရဲ႕ေနာက္ကို ဖိုသူႀကီးသမီး ေအးျမက တီထုိးရင္းလုိက္သြားတယ္ဆိုတဲ့
သတင္း။ ရြာမွာလည္း အဲဒီ သတင္း၊ ရြာျပင္မွာလည္း အဲဒီသတင္း၊ ေခ်ာင္းထဲမွာလည္း အဲဒီသတင္း။
ထန္းေတာထဲလည္းအဲဒီသတင္း၊ ေခတ္စားလွသည္။ ညဖက္လသာတုန္း တီထိုး တမ္းကစားၾကရင္ေတာ့ အဲဒီသတင္းကို
တစ္ေယာက္မဟုတ္ တစ္ေယာက္ေျပာျဖစ္ေအာင္ေျပာစၿမဲ။
ဖိုသူႀကီး
ဦးေရႊတိုးကေတာ့ တီထိုးတမ္းကစားေနၾကတာကိုျမင္တုိင္းမ်က္ႏွာႀကီး ရွံဳ႕ရွံဳ႕သြားတတ္ေသာ
ေအး သာယာရြာမွာ အခုထိရွိေလရဲ႕….။
တိမ္တိုက္ထြန္း(ကစၦပနဒီ)ဘေလာ့ဂ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပအပ္ပါသည္။ မူရင္းပို႔စ္တင္သူႏွင့္ လာေရာက္ဖတ္ရႈသူ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို ေက်းဇူးအထူးတင္ရွိပါသည္။
ရဲရင့္ကိုကို
